پروتكل مسیریابی DDR در شبکه های ادهاک موبایل

پروتكل مسیریابی DDR در شبکه های ادهاک موبایل

پروتكل مسیریابی DDR یا Distributed dynamic routing یک پروتکل مسیریابی مبتنی بر درخت است که در شبکه های ادهاک مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه نحوه عملکرد این پروتکل را بررسی و در نهایت مزایا و معایب آن را نیز بیان می کنیم.

عملکرد پروتكل مسیریابی DDR

در پروتكل مسیریابی DDR درخت ها از راه پیام های راهنما که تنها با گره های همسایه تبادل می یابد ساخته می شوند و از طریق گره های دروازه  گره هایی که در برد ارسال هستند، ولی به درخت های متفاوت تعلق دارند  تشکیل جنگل می دهند. هر درختی در جنگل تشکیل منطقه ای می دهند که با zone ID مشخص می شود. از آنجایی که هر گره تنها به یک منطقه (یا درخت) تعلق دارد، شبکه به صورت مناطق غیرهمپوشان تشکیل می شود.

پروتكل مسیریابی DDR شش فاز دارد

1. انتخاب همسایه های مطلوب
2. ساخت جنگل
3. خوشه بندی داخل درخت ها
4. خوشه بندی بین گره ها
5. اسم دهی مناطق
6. تقسیم بندی مناطق

تمام این فازها بر مبنای اطلاعات دریافتی از پیام راهنما می باشد و همسایه مطلوب دارای بیشترین تعداد همسایه ها است، و سپس با اتصال هر گره به همسایه مطلوب خود جنگل تشکیل می دهد. برای مشخص سازی مسیرها HARP در بالای پروتكل مسیریابی DDR کار می کند و از جدول های مسیریابی داخل منطقه و بین منطقه ای تولید شده توسط پروتکل DDR برای مشخص سازی مسیر فعال استفاده می کند.

برخلاف پروتكل مسیریابی ZHLS این مسیریابی با نقشه مناطق استاتیکی کار نمی کند و نیازی به سرخوشه و گره ریشه برای هماهنگی انتقال نیست. از آنجایی که گره های همسایه نسبت به سایرگره ها دارای حجم ارسال بیشتری هستند زمان کمتری برای مد استراحت و ذخیره انرژی دارند، علاوه براین باید به رقابت دستیابی به کانال در کنار همسایه مطلوب دقت شود که تاخیر زیادی دارد. در شبکه های با ترافیک بالا به کاهش توان عملیاتی می انجامد، زیرا برخی بسته ها وقتی بافر پر است حذف می شود.

مزایای پروتكل مسیریابی DDR

1. در محدوده جغرافیایی شبکه دینامیکی کاربرد دارد

معایب پروتكل مسیریابی DDR

1. در شبکه های با ترافیک بالا به کاهش توان عملیاتی می انجامد