پروتکل مسیریابی LEACH در شبکه های حسگر بی سیم

پروتکل مسیریابی LEACH در شبکه های WSN

پروتکل مسیریابی LEACH یک پروتکل سازماندهی شده است که بارها را بر روی شبكه های حسگر توزیع می کند. در پروتکل مسیریابی LEACH  گره ها خود را در گروه های محلی ساماندهی می كنند، به صورتی كه یک گره در گروه به عنوان سرگروه عمل می كند.

معرفی پروتکل LEACH

 برای اینكه با خاتمه یافتن انرژی گره سرخوشه، همه گروه ها از كار نیفتد و عمر خوشه به پایان نرسد،گره هایی با انرژی بسیار زیاد در گروه به صورت تصادفی و دورانی سرخوشه می شوند. به علاوه داده ها به صورت محلی به یک جا جمع می شوند تا به ایستگاه پایه ارسال شوند و در پایان کار مصرف انرژی، کم شده و عمر شبكه بیشتر می شود.

در این روش حسگرها خود را به عنوان سر دسته انتخاب می كنند. این سر دسته ها وضعیت خود را به گره های شبكه اطلاع می دهد. هر گره بر پایه مینیمم انرژی ارتباطی یک سرگروه را انتخاب می كند و عضو آن گروه می شود. هنگامی كه همه گره ها در گروه ها ساماندهی شدند، هر سرگروه یک برنامه زمانبندی شده برای گره های گروه خود می سازد.

گره های غیر سرگروه بر پایه این برنامه زمانبندی فقط موقعی كه نوبت ارسال آنها رسیده باشد سخت افزار رادیویی خودشان را روشن می کنند که این امر نیز باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می گردد. موقعی كه گره سرخوشه، همه داده های اعضا را جمع كرد، آنها را فشرده کرده و به ایستگاه پایه می فرستد. در این روش گره ها بر پایه انرژی که برایشان باقیمانده تصمیم می گیرند كه سرگروه باشند یا خیر هر گره به طور جداگانه از سایر گره ها تصمیم می گیرد. بنابراین برای شناخت سرگروه به بحث های زیادی نیاز است.

مزیت های پروتكل مسیریابی LEACH به شرح زیر می پردازیم :

• گره ها با نرخ ثابت و به طور تصادفی از بین می روند.
• LEACH طول عمر شبکه را نسبت به پروتکل قبلی بیشتر می کند
• LEACH به طور کامل پخش شده و نیازی به اطلاعات سیستم ندارد.
• LEACH مقیاس پذیری زیادی نسبت به پروتکل های SPIN، SAR ، GIF، SPEED دارد.
• تاخیر پروتکل مسیریابی LEACH به خاطر مدیریت بهتر از بعضی پروتکل های مسیریابی مانند پروتکل مسیریابی Directed Diffusion و PEGASIS کمتر هست.