شبیه سازی پروتکل MR-LEACH با نرم افزار NS2
در این بخش پروژه شبیه سازی پروتکل MR-LEACH در شبکه WSN با نرم افزار NS2 را آماده کرده ایم که در ادامه توضیحاتی از معرفی این پروتکل ارائه شده و فیلم و تصاویر خروجی پروژه در محیط NS2 قرار داده شده است.
معرفی پروتکل MR-LEACH
مسیریابی چند جهشی با خوشه بندی سلسله مراتبی تطبیقی انرژی کم (MR-LEACH: Multi-hop Routing with Low Energy Adaptive Clustering Hierarchy) یک الگوریتم بر پایه پروتکل LEACH در شبکه حسگر بی سیم می باشد. در پروتکل MR-LEACH به منظور افزایش طول عمر شبکه حسگر بی سیم، شبکه به لایه های مختلف خوشه تقسیم می شود. سرخوشه ها در هر لایه با لایه های مجاور خود همکاری می کند تا داده های حسگر را به ایستگاه پایه منتقل کنند. گره های حسگر معمولی بر اساس شاخص قدرت سیگنال دریافتی (RSSI) به سرخوشه ها می پیوندند. در این پروتکل انتقال گره ها توسط یک ایستگاه پایه (BS) کنترل می شود که پروتکل دسترسی چندگانه بخش زمانی (TDMA) را برای هر سر خوشه تعریف می کند. BS سر خوشه های لایه های بالایی را انتخاب می کند تا به عنوان سر خوشه بزرگ برای سر خوشه های لایه پایین عمل کنند. بنابراین پروتکل MR-LEACH بر خلاف پروتکل LEACH از مسیریابی چند جهشی از سر خوشه به ایستگاه پایه برای صرفه جویی در انرژی پیروی می کند.
شکل خوشه بندی در لایه های مختلف
انگیزه پشت پروتکل MR-LEACH
انگیزه پشت این پروتکل کاهش مصرف انرژی گره های حسگر با افزایش تطبیقی خوشه بندی سلسله مراتبی است. به منظور ایجاد تعداد مساوی خوشه ها، BS در تعریف خوشه بندی سلسله مراتبی کمک می کند و یک برنامه TDMA برای هر لایه از سر خوشه ها صادر می کند. بر اساس این زمان بندی، هر سر خوشه برنامه TDMA خود را برای گره های عضو صادر می کند. در پروتکل MR-LEACH سرخوشه ها نه تنها داده ها را از گره های عضو خود جمع آوری می کنند، بلکه به عنوان گره های متکی برای سر خوشه ها در لایه های پایین تر عمل می کنند تا داده ها را به ایستگاه پایه هدایت کنند. بنابراین، سرخوشه ها درختی را تشکیل می دهند که در ایستگاه پایه ریشه دارد، جایی که گره های میانی تنها سر خوشه بوده و برگ ها نیز گره های عضو هستند.
این طرح طول عمر شبکه طولانی تری را به همراه دارد زیرا انتقال بر اساس مسیریابی چند جهشی از لایه های پایین تر به لایه های بالاتر می باشد. همچنین مشابه پروتکل LEACH به صورت دوره ای عمل می کند و یک سر خوشه جدید در هر دور بر اساس انرژی موجود گره های حسگر انتخاب می شود. در MR LEACH با استفاده از افزایش محدوده انتقال (Transmission rage) برای گره و تعریف گره هایی به عنوان سینک میانی و مکانی برای دریافت بسته ها از گره های مبدا، پرش چند گامی امکان پذیر می شود. پس از دریافت بسته توسط سینک های مجازی تعریف شده در گره ها، آن بسته ها را در داخل خوشه به سمت سرخوشه و سپس بسمت BS ارسال می کنند.
هیچ نظری ثبت نشده است