پروتكل مسیریابی ZRP در شبکه های ادهاک موبایل

پروتكل مسیریابی ZRP در شبکه های ادهاک موبایل

پروتكل مسیریابی ZRP یا Zone routing protocol یکی از پروتکل های مسیریابی شبکه های ادهاک می باشد که میدان دید براساس جدول را فقط تا همسایگی موضعی گره محدود می‌ سازد در حالی که جستجوی انجام شده در سرتاسر شبکه را می‌ توان با استفاده از گره‌ های انتخاب شده در شبکه با راندمان بالا انجام داد  که این روش برخلاف انتخاب تمامی گره‌ های موجود در شبکه است.

عملکرد پروتكل مسیریابی ZRP

می‌ توان گفت که پروتكل مسیریابی ZRP انتخاب یک همسایه براساس پروتکل است و یک گره که به صورت پرواکتیو از پروتكل مسیریابی ZRP استفاده می‌ کند مسیر های منتج به مقصد را در میان همسایگان حفظ می‌ کند که به آن یک ناحیه مسیریابی گویند و به عنوان مجموعه‌ ای از گره‌ ها که حداقل فاصله آنها در پرش از گره مورد نظر کمتر از پارامتری است که شعاع منطقه نامیده می‌ شود.

هر گره شعاع منطقه خود را حفظ کرده و بین نواحی (مناطق) همسایه همپوشانی وجود دارد. ساخت یک منطقه مسیریابی نیازمند این است که اول از همه یک گره همسایگانش را بشناسد. همسایه به عنوان گره‌ ای تعریف می‌ شود که مستقیماً با گره مورد نظر بتواند ارتباط برقرار کند. پروتكل مسیریابی ZRP مناطق مسیریابی را در یک جزء جدولی که پروتکل مسیریابی بدون منطقه‌ا ی (IERP) نامیده می‌شود، حفظ می‌ کند.

گره ها دارای منطقه مسیریابی می باشند که برد را براساس تعداد پرش ها تعریف می کند و هر گره ای بایستی به صورت جدولی اتصالات شبکه را نگه دارد. از این رو گره های که داخل منطقه مسیریابی می باشند، مسیر در دسترس است و مسیر گره های خارج از منطقه هستند به صورت نیازی مشخص شده و سرباره کمتری نسبت به پروتکل های جدولی خالص دارد و تاخیری که در پروتکل های نیازی خالص وجود دارد را با کشف سریعتر مسیر نیز کاهش می دهد. برای مسیریابی گره ای که خارج از منطقه قرار دارد، مسیریابی بایستی تنها با گره های که در لبه های منطقه قرار دارند انجام شود و گره های لبه ای بر اساس جدول مسیرها را به سمت مقصد نگهداری می کنند.

IERP به عنوان یک طرح تصحیح شده بردار فاصله در نظر گرفته می‌شود. از سوی دیگر پروتکل مسیریابی بین منطقه‌ای IERP مسئول بدست ‌آوردن مسیرهای به سمت مقصدهای است که در خارج از منطقه مسیریابی قرار گرفته‌اند. IERP از یک مکانیزم درخواست و پاسخ استفاده می‌کند تا مسیرهای خواسته شده را کشف کند تفاوت IERP با الگوریتم flooding استاندارد آن است که IERP از ساختار منطقه مسیریابی با استفاده از فرآیندی که همه  پخشی نامیده می‌شود ، استفاده می‌کند.

پروتكل ZRP این سرویس را با استفاده از جزئی که BRP نامیده می‌شود انجام می‌دهد. انتشار به صورت Border Cast بسیار گرانتر از همه پخشی flooding است که در سایر پروتکل‌های راکتیو استفاده می‌شود. گره‌ها معمولاً، گره‌های مرزی بیشتری از همسایگان نشان دادند علاوه بر این هر پیام Border Cast مجبور است که از پرش های شعاع ناحیه به سمت مرزها حرکت کند.

پروتكل ZRP مکانیزم های دارد که هزینه مسیریابی Border Cast را کاهش می‌دهد همچنین Border Cast انتخابی مشابه با انتخاب MRP براساس پروتکل OLSR است به این ترتیب که هر گره زیر مجموعه‌ای از گره‌های مرزی را که پوشش یکسانی را دریافت می‌ کنند ، انتخاب می‌کند. عیب پروتكل مسیریابی ZRP در این است که برای منطقه مسیریابی گسترده مانند پروتکل های مسیریابی پیشگیرانه خالص عمل می کند.

مزایای پروتكل مسیریابی ZRP

1. کاهش هزینه مسیریابی BORDER CAST

معایب پروتكل مسیریابی ZRP

1. خالص عمل کردن در منطقه مسیریابی کنترل